Of ik in de politiek was gegaan, als ik niet ‘de zoon van mijn vader’ was geweest, heb ik mezelf ook dikwijls afgevraagd.
Het is natuurlijk een feit dat de politieke microbe, meer nog dan het maatschappelijk engagement, mij met de paplepel werd ingegeven: ‘Onder een appelboom vind je geen peren’, vind ik nog steeds een leuk volks gezegde.
Je leven, ook in de politiek, wordt gekleurd door de waarden die je meekrijgt tijdens je opvoeding, in je jeugd: ik ben ervan overtuigd dat dan en daar de basis van je ‘zijn’ wordt bepaald.
‘Iedereen inbegrepen’, ‘Respect’ en ‘Midden de Mensen’, werden later dan ook politieke christendemocratische slogans, waarin ik mij – dankzij de waarden die mijn ouders mij meegaven – perfect in kon spiegelen.
***
Voor mij betekent ‘aan politiek doen’: goede beslissingen nemen namens en voor de mensen die je vertegenwoordigt, op basis van deze, en dus mijn waarden.
Beslissingen waarvan zoveel mogelijk mensen in onze maatschappij beter worden, met zorg voor iedereen die het niet zo makkelijk heeft in onze zo diverse maatschappij. Luisteren en verbinden zijn dan ook belangrijke werkwoorden in de politiek.
Beslissingen die mensen geborgenheid en veiligheid bieden, maar vooral ook beslissingen die ervoor zorgen dat onze kinderen, onze kleinkinderen het minstens even goed zullen hebben als ons.
Zo’n beslissingen effectief nemen en vervolgens realiseren: dat vergt soms moed, maar steeds ook een maatschappelijke gedragenheid. Deze beslissingen moeten goed gefundeerd zijn en gedragen door de inspraak en de betrokkenheid van ieder die dat wenst.
***
Dat die beslissingen vaak een compromis zijn tussen het standpunt van verschillende partijen, van verschillende personen, is vanzelfsprekend.
Zoals Tom Lenaerts het zo mooi verwoordde, vorige verkiezingen in een uitzending van Van Gils & gasten: ‘Ik zoek geëngageerde politici die samen een oplossing vinden in de vorm van een compromis: want dat is aan politiek doen.”